Dat ass Naturzäit
“Lassen Sie den Frieden der Natur in sich hineinströmen, wie Sonnenlicht,
das durch Bäume fällt.” John Muir
Naturzäit bitt Kanner an Erwuessene Raum an Zäit, d’Natur duerch eegen Erfarungen ze erliewen a kennen ze léieren. Naturpedagogesch Aktivitéiten, kombinéiert mat fräier Zäit fir eegen Entdeckungen, droen derzou bäi, dass d’Mënschen hier Perséinlechkeet kënnen entwéckelen.
“D’Gras wiisst net méi schnell wann een drun zitt”: d’Natur huet hiren eegene Rhythmus, dagan dagaus, Joreszäit no Joreszäit. D’Natur kann eis Mënschen hëllefen eis ze äerden an zur Rou ze kommen, besonnesch an eiser Zäit, déi gepräägt ass vu Leeschtungsdrock a Schnellliewegkeet. Doriwwer eraus bitt d’Natur eis nach vill aner Schätz, déi et ze entdecke gëtt. Besonnesch Kanner bléien dobaussen an der Natur op. A wa mir éierlech sinn, da stécht dach an eis
all nach beschen Kand, oder?
“Natur stellt für Kinder einen massgeschneiderten Entwicklungsraum dar. Eine Erfahrungswelt, die genau auf die Bedürfnisse von Weltentdeckern zugeschnitten ist. In der Natur können sie wirksam sein. Hier können sie sich selbst organisieren. Hier können sie an ihrem Fundament bauen. Zeit in der Natur ist Entwicklungszeit.” Herbert Renz-Polster, Wie Kinder heute wachsen.
Kanner erkunden vu sech aus hier Ëmwelt, maachen sech op Entdeckungsrees an hirer Welt. Naturzäit gëtt de Kanner d’Méiglechkeet an engem natierlechen, onstrukturéierten Ëmfeld ze spillen. Zäit, déi an der Natur verbruecht gëtt, erlaabt de Kanner wichteg Fäegkeete wéi Kreativitéit, Kooperatioun, Kommunikatioun, kritescht Denken a sozial Kompetenzen ze entwéckelen. Si léiere wichteg Zich wéi Virwëtz, Matgefill, Oppenheet a Widderstandsfäegkeet a kënnen dës zu hiren Eegene maachen. Wärend Aktivitéiten an der Natur kënnen si Bezéiungen zu anere Kanner knäppen a Vertrauen a sech selwer an an déi aner gewannen.
Wärend der Zäit, déi Kanner an der Natur verbréngen, léieren si quasi permanent vu sech aus Neies. Et ass gewosst, dass d’Erléiere vun Neies verstäerkt gëtt wann dobäi Sënner gebraucht ginn, wann de Kierper a Beweegung ass a wann dobäi mat anere Persounen interagéiert gëtt, déi engem gutt wëllen. De gemeinsamen Openthalt an der Natur an enger Grupp bitt all dës Viraussetzungen.
D’Erausfuerderung fir eppes Neits ze léiere soll dobäi weder ze grouss sinn, nach ze kleng. Andeems all Kand d’Fräiheet huet sech seng Ziler selwer ze sichen, ass et automatesch an deem Beräich wou et sech wuelfillt an et kann sech seng Ziler no an no selwer méi héich setzen. E Grupp vu Kanner ënnerschiddlechen Alters a mat ënnerschiddleche Kompetenze bitt dobäi d’Méiglechkeet sech no deene “Groussen” ze “strecken” an no deene “Klengen” ze “bécken”. Andeems jidderee sengen Interessien dierf nogoen, an sech soumadder héichkonzentréiert mat deem beschäftegt wat fir hie spannend ass, an dobäi Zäit a Raum vergësst, dann ass d’Léieren optimal. D’Kand ass am “Flow”, wéi et am Engleschen heescht, an et erlieft e Moment vu Gléck. Zum Léieren a Weiderentwéckele gehéiert awer och d’Erkenntnis, dass net alles direkt geréit, mee een aus sengen Erfarunge léiert fir säin Zil ze erreechen. Dat fräit Spillen ass domadder fir Kanner näischt anescht wéi spontaant Léieren, ouni Zil.
Duerch seng Aktivitéite erméiglecht Naturzäit Mënschen wäertvoll Zäit an der Natur ze erliewen, ouni Zäit- a Leeschtungsdrock.
Iwwert mech
Mat der Grënnung vun Naturzäit hunn ech mir e laangjärege Wonsch erfëllt: meng Begeeschterung fir d’Natur, a besonnesch fir de Bësch, mat anere Mënschen ze deelen. Ech well Raum an Zäit fir Kanner a Familljen dobaussen schafen. Ech gesi meng Roll doranner Kleng a Grouss an der Natur ze begleeden, Naturerliefnisser ze erméiglechen an hinnen d’Natur méi no ze bréngen. Dobäi stellen ech de Kader, maache Virschléi, riichte mech nom fräie Spill, observéieren, gi keng fäerdeg Äntwerten, mee stëppelen de Virwëtz, ënnerstëtzen, fërderen d’Kooperatioun a virun allem, ginn déi Zäit déi noutwendeg ass. Mir ass et wichteg, dass meng Naturerliefnisser vu Begeeschterung, Einfachheet, Aktivitéit, Bienveillance, openeen Uecht ginn a Vertraue gepräägt sinn.
Vun der Ausbildung hier sinn ech Diplom-Forstwirtin, Mëllerdall Outdoor and Adventure Guide, Naturpedagogin an ech bilde mech weider
als Passeur de Nature.
Fir meng Aarbecht loossen ech mech inspiréiere vu verschiddene Persounen an Approchen, wéi z.B. dem Kannerdokter Herbert Renz-Polster, dem Neurobiologe Gerald Hüther, der Naturpedagogik, den engleschen Forest Schools, ville Bicher, mengen eegenen a villen anere Kanner a Familljen an, nët ze vergiessen, der Natur selwer.
Meng Naturerliefnisser féieren ech mat Freed a Leidenschaft perséinlech duerch. Ech freeë mech e Stéck Wee zesumme mat iech an äre Kanner
ze maachen.
Michèle Thinnes
Standuert
D’Aktivitéite vun Naturzäit fanne ronderëm de Frombuerger Haff vun der Famill Weydert statt. De Frombuerger Haff läit am Natur- a Geopark Mëllerdall, um Bord vum Haardt-Bësch, mat enger wonnerschéiner Aussiicht iwwert den Dall Richtung Uesweller.
Ronderem de Frombuerger Haff lueden de Bësch, Wisen a Bongerten an fir op Entdeckungstuer ze goen.
D’Famill Weydert hält um Frombuerger Haff Angus-Ranner a versuergt vill Famille mat Geméis, dëst nom Prinzip vun der solidarescher Landwirtschaft. Desweidere liewen hei Hénger, Kanéngercher, Päerd a Ponyen, Geessen, Katzen an e Mupp. Am klenge Buttek ginn et Eeër, Hunneg, Gebeess a Fleesch ze kafen. D’Famill Weydert verlount och Vakanzewunnengen um Haff.